ΧΙΡΟΣΙΜΑ , ΝΑΓΚΑΣΑΚΙ...

Τις Χιροσίμα τα παιδια , χρόνια τωρα δε γελουν ,του Ναγκασάκι οι ζωες ,χάθηκαν απο καιρό σε κόκκινη σκονη οι εποχές αλλάζουνε μα οι άνθρωποι ,μεσα τους κουβαλούν κάτι βαθύ και ύπουλο ,που ακομη τους σκοτώνει.....!

Τα παιδιά που δε γεννήθηκαν ,μας κοιτούν απο τα βάθη των χρόνων ,οτι δε ζήσανε ποτε μας θυμίζουν ,οτι έλιωσε στο κόκκινο μανιτάρι και οσα μνημεία φτιάχνουμε ειναι απλα το επισφράγισμα των φόνων,ποσο ανώφελα κόψαμε της ζωης το νεογέννητο βλαστάρι...!!

Και οσοι επέζησαν ,ρωτουν για των πόλεμων το νόημα τη βόμβα γιατι ονόμασαν ? με γυναικείο όνομα Τζιλτα ? ψυχές που λιώνανε και φύγαν ,σε μια στιγμή θύματα ανώνυμα στη σκόνη του χρονου σβησανε ,και ετσι χρόνια κύλισαν πάνω απο εξήντα...

Μα η μνήμη δεν έσβησε,και ο μαυρος ηχος του αεροπλάνου ,της Χιροσίμα τα δάκρυα του Ναγκασάκι οι τερατογενισεις ,δημοκρατίες που εκδίδονται έρμαια ,στα χερια ιμπεριαλιστη λαοπλάνου ποσα χιλιάδες στόματα  ,που έσβησαν πως να νεκροφιλισεις....!

Και η ραδιενέργεια ακόμη δηλητήριο στα σωθικά οι επιζώντες μονάχοι ,απο χρόνια δίχως ελπίδα στης αρρώστιας τη φωτιά ,και αποκλεισμένοι κοινωνικά ,εχθροί και ντροπη στην ιδια τους την πατριδα ....!!

Και η Αμερικη υποκριτικα προσεφερε ,ελεημωσινη στα πυρωμενα σωματα ,την ιατρικη φροντιδα την χαριστικη βολη στις λιωμενες αξιοπρεπιες δινει ,σε εσενα που ειδες του θανατου την πυρινικη ηλιαχτιδα...!

Ματια παιδιων που δεν εζησαν ,εξήντα πεντε χρόνια μετα με ρωτουν για τον παραλογισμο ,των πολεμων της οικουμενης απαντω πως συνεχιζονται τα εγκληματα τα φριχτα η φυση του ανθρωπου αιμοδιψεις ,για ειρηνη μη προσμενεις....!!!!
15/10/10
Εξηντα  πεντε χρονια μετα  τη ριψη της ατομικης βομπας ματια παιδικα θαρω με ρωτουν ????και εγω απαντω καθιμερινα πως ο κοσμος ειναι ιδιος και οι μαζικες δολοφονιες συνεχιζονται..
ΑΡΓΥΡΗΣ./ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ........

Η ΣΦΑΓΗ ΣΤΟ ΔΙΣΤΟΜΟ......!

Είδα ενα όνειρο ,στην πρώτη φωτογενιση της αυγής πως ημουν πεσμένος καταγής ,στο χωμα πως ήμουν ο διοικητής εκεινος που διέταξε τη σφαγη ,φορουσα την λαμπερή στολή την επίσημη μα ηταν μες το αιμα ....

Τα ποδια μου παγωμένα ακίνητα ,τα βλέφαρα μου ανοιχτά και η καρδια μου να εχει της πετρας το βαρος ,και το χτύπο του θανάτου...
Γύρω μου κορμιά άψυχα ,παντού να με κυκλώνουν αγκαλιασμενα, μια μητέρα να σφίγγει ενα μωρό στον κόρφο της ,μια κοπέλα με τη φωτογραφία του αγαπημένου στο χερι της....
Θεε μου πως με κοιτούν !!!  ετσι αγκαλιασμενα τα θύματα της σφαγής ,ετσι που η στολη μου εγινε κόκκινη ,ετσι που γίνομε ενα μαζι τους ,εγω ο θύτης τους !!!
Τώρα πια τα φεγγάρια αλλάζουνε , και οι σφαγές ξεχνιούνται ,τωρα οι πόλεμοι εχουν αλλους τρόπους να δολοφονούν ,μα εγω στο ονειρο μου κείτομαι ξαπλωμένος ακόμη  εκεί ,διπλα στους σφαγιασθεντες του Δίστομου.......!!!
ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΔΟΛΟΦΌΝΗΣΑΝ ΣΤΟ ΔΙΣΤΟΜΟ 270 ΑΘΩΟΥΣ   ΓΥΝΑΊΚΕΣ ,ΠΑΙΔΙΑ ...ΕΝΑ ΟΛΌΚΛΗΡΟ ΧΩΡΙΟ ΔΕΝ ΔΙΚΑΣΤΙΚΈ ΚΑΝΕΙΣ ,ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ...!!

28 10 10.

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΕΧΝΗΣ...

Pictures3.wmv

ΤΗΣ ΑΝΝΑΣ ΦΡΑΝΚ ΤΑ ΜΑΤΙΑ..!

ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΩΡΕΣ ΤΟΥ ΤΣΕ ΓΚΕΒΑΡΑ.....!

Σύντροφε και μαχητή, Ερνέστο Τσεγκεβαρα εσύ οραματιστή ενος όνειρου και μιας νεας ελπιδας , ξαφνου ανασηκώθηκε των φασιστών η μαύρη η αντάρα ξαφνου σα να ξεθώριασε ο χάρτης μιας ελεύθερης πατρίδας ..

Πως να κύλισαν οι στέρνες σου ωρες ,στης Βολιβίας τα δάση τοτε που σε κύκλωσαν μισθοφόροι,προδοτες ,κεφαλοκυνιγοι,τοτε που απο το αιμα σου το τερας του φασισμού , ηθελε να χορτάσει τη χρώμα ειχε σαν ξημέρωνε του θανατου σου η θλιβερή αυγή...

Μόναχο και κυνηγημένο ,σε πιάσανε οι εκτελεστές η ιστορία τους βύθισε ,στις λήθης το απύθμενο σκοταδι η μορφή σου εξαιλωθικε ,σαν τους αγιους ευαγγελιστές καθως του κορμιου σου τρύπησε ,του θανατου το σημάδι..!

Το σωμα σου φωτογράφιζαν,με το κίτρινο θανατου χρωμα μα οι ιδεες δεν πεθαίνουν , μαζί με τους ανθρώπους η ελεύθερη ψυχη σου πεταξε μακρια , απο το νεκρικό σου στρωμα αγκαλιάζει ακομη και σήμερα , τους σκλαβωμένους τοπους...!!

Ειχες μεσα σου αρνηθεί το βολεμα ,της νικης την εξουσια για επαναστάσεις αρμένιζες ,με πυρετώδη μάστιγα ελευθεριας ,στις καταπιεσμένες της ζωες οργανωσες μια ανταρσία,σήμαντρο αλλης ζωης ,και μιας καινούριας πορείας....!!!

Μα τώρα πως να αλλάξει πια ο κόσμος , που γυρω μου η φλογα εχει σβησει που γινες αφισα και συνθιμα ,στων φαυλων την προσωπιδα τωρα και που η νιοτη μας βολευτικε ,και εχει πια σαπισει , μα ειναι η φλογερη ματια σου ,η στερνη ανατροπης ελπιδα....!!!!
                                    10/10/10...ΑΡΓΥΡΗΣ.

ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΟΝΤΑΞΗ ''ΜΟΝΟ ΓΙΑΤΙ Μ'ΑΓΑΠΗΣΕΣ''

ΦΕΓΓΑΡΟΒΡΑΔΙΑ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ...

Ο τόπος ετούτος είναι για εμε ,μικρός μια ατέλειωτη πεδιάδα ευθεία ρουτινιαρικη, και σπίτια δίχως κατάλευκο χρώμα  μονάχα ετούτη η απόκοσμη , με ξυπνά του Αυγούστου φεγγαράδα μια εσώτερη αφύπνιση δονεί το μοναχικό μου στρώμα...

Και τοτε ξυπνούν τα πάθη των ταξιδίων τα λιμνάζουσα τότε που λούζει την άθλια μιζέρια της πόλης του Αυγούστου η σελήνη για  ονείρων ταξίδια μου μιλα , το άλλο μου μισο με γλώσσα λανθάνουσα ,και τοτε χάνετε η επίκτητη εικονική μου γαλήνη...

Με καλεί σα μάγισσα η φεγγαροπλανη , στο χρυσό της φως που κυριεύει γκρεμίζει τα τείχη που υψώσατε με πρέπει ,ευθύνες για εξασφάλιση με προσμένουν μακρινές θάλασσες και το άγνωστο να με κλεβει και οι δεήσεις γονιών για να μείνω , θα βρούνε πια την άρνηση....!

Γιατί αυτή η πόλη γίνηκε πια ,ενας συνεχόμενος κύκλος δρόμων ολοι οι δρόμοι καταλήγουν στην πλήξη , και τα πρόσωπα υποσιτισμένα απο τροφή αγάπης , και με αυτια κλεισμένα απο ιερές φωνές προδρόμων , σώματα που ειναι κοντά , μα και τόσο απομακρυσμένα....!

Γιαυτό κάποια φεγγαροβραδιά Αυγούστου ,απο τους χάρτες θα σβηστό θα ξυπνήσει η θάλασσα , και η χαμενη μου ονειροελπιδα σε οσα ,τοσα χρονια επνιγα βαθια , ξανα θα εθιστω του φεγγαριου θα καβαλισω και θα χαθω , την πρωινη αχτιδα....!!!