ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ

Αγαπημένη. Στην απουσία μου ,η παρουσία σου  φλόγωση, παροξυσμός .Στο σκοτάδι  του  κενού μου ,εσύ φως. Τρεμοπαίζεις σαν φλόγα ,καις την πλήξη μου. Αγαπάς το κενό έμενα, μισεις την παρουσία του , για μένα .
Αγαπημένη. Στην απουσία μου η παρουσία  σου  νέκρωση .Τρεμοπαίζεις σαν φλόγα ,μου θαμπώνεις τα μάτια .
Αγαπάς τη  ζωή ,έμενα. Μισεις την απουσία του ,για μένα ...!!!
                Δ.Ζ. Π..   

Η ΣΦΑΓΗ ΣΤΗΝ ΚΛΕΙΣΟΥΡΑ

Χρόνια τώρα οι λεμονιές στην κλεισούρα, δεν αρωματίζουν του  Απριλιου   ο ήλιος είναι χλωμός, και το φεγγάρι θλιμμένο κάποιες ήμερες γερμανικής κατοχής ,ψυχές παιδιών που  μεγάλωσαν στιγματίζουν ,και ειναι οι μνήμες της σφαγής σαν τριαντάφυλλο κομμένο....


Τοτε που οι κατακτητές ,πολίτες αθώους εκτέλεσαν ηταν Απριλης ,σκοτεινός ,και η αγκυλωτή του θανάτου φωτιά γέννησε τοτε νέους ήρωες  ,που ελεύθεροι πέσαν  στην άβυσσο του  φασισμού ,σε μια κόκκινη θανάτου ρεματιά....!!


Οι πιο πολύ ηταν άμαχοι ,γέροντες ηλικιωμένοι γυναίκες σκότωσαν ,και της κοπέλες της όμορφες βίασανε στρατιώτες απο σιδερό ,μηχανές του τρίτου Ράιχ αποκτηνομενοι πως η ψυχή τους νεκρωθηκε ,και κάναν οτι τους διαταξανε....!!


Μητέρες που εκτέλεσαν ,μαζι με τα νεογέννητα μωρα έσβησαν αγκαλιασμένοι, παιδιά ορφανά που έκλαιγαν μεσα  στου πόλεμου ,την παράλογη  παράφορα ,να πεθάνουν η να ζήσουν ,αν άξιζε  δεν ξεραν.....


Μα τωρα πια χρόνια πέρασαν,και οι εκτελεστές ζητούν εξιλέωση των Γερμανών ο πρέσβης,ζήτησε δημόσια  συγνώμη μα δεν φτάνει πότε  μια  λέξη ,για να έρθει  η  συγχώρεση είναι  ζεστό το  χώμα ,το  αίμα ,και ο  θανατος  ακομη....!!!


Ειναι οι μνημες του τοπου η ιστορια μας ,στοιχειομενη ,μνημες που  διδασκουν ,να μην γινουν ιδια λαθη πολεμων ,μια φλογα καιει ακομη  μεσα μας , καυτη  πυρακτωμενη μια  φλογα μνημης ,της ιστοριας, και  ελπιδοφορων  ανεμων....!!!!!!!
04/03/11

BOREIO SELAS

Μικρός πολύ σαν ήμουν ,σε βιβλίο είδα τον αρκτικό κύκλο σε φωτογραφία που έδειχνε ,της φωταψιας τα ουρανομαγεματα ,στη μνήμη μου έμεινε ,η ομορφιά σαν ενα λευκό κύκνο και πάντα αναρωτιόμουν ,να είναι αλήθεια η ψέματα ...


Το όνειρο μου ήταν αυτό , να δω το Βόρειο σέλας δουλείες,κορμιά, σπίτια άλλαζα ,γιατί πάντα βαθιά αποζητούσα κατι που εσυ βολεμενε άνθρωπε ,σαν το ακούς γελάς ,πως κυνηγάω το αεικίνητο λες, και πως ακροβατούσα ....!!!


Έτσι ξεκίνησα ,για του βορίου πόλου τους λευκούς παγετώνες την καρδία μου να ζεστάνουν,μακριά απο την ψυχρή σας λογική το Βόρειο σέλας έψαχνα να βρω ,σε νυχτερινές εικόνες αν υπήρχε θα με λευτέρωνε απο την δική σας τη φυλακή ...!!!


Στα νησιά λοφουτεν και στα φιόρδ ,έψαχνα τους ιριδισμούς γυρεύοντας το άπιαστο ,και τους παιδικούς μου μύθους μα ξάφνου ειδα στον ουρανό ,χρωματοφορους ποταμούς εικόνα που δεν θα δει πότε ,η ομήγυρη του πλήθους ...!!!!


Στο λευκό χιόνι τοτε ξάπλωσα ,καθώς το σέλας στροβιλιζόταν και ένιωσα την δικαίωση ,και ριζικά απελευθερωμένος το όνειρο μου υπήρχε και μπρος μου ξετυλιγόταν  την ιδια στιγμή αν πέθαινα ,θα ήμουν ευτυχισμένος....!!!


Μα τοτε πετάγομαι απο τον ύπνο,και ξυπνώ στην ίδια πολιτεία το Βόρειο σέλας είναι μακριά ,και εγω στην άχρωμη ρουτίνα και η ελπιδα να το δω , μοιαζει ολοτελα  αστεια ,τα ονειρα μου τωρα πια ,ταφοι με ασπρα κρινα....!!!!!!!
01/01/11