Η ΜΙΚΡΗ ΑΓΙΑ ( ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΟΣ )

Γνωρισα ένα  ιεραπόστολο ,που αγάπησε  στην  Ινδονησία 
μια  μικρούλα πόρνη, που την πούλησαν  σε  σπίτι  άκαρδοι γονείς
σα φάντασμα ήταν ,όμορφη στη χυδαία  φωτολουσια 
στων  κόκκινων  φαναριών  τη μέθη ,στους  ερωτομανείς...!!!!

Γνώριζε κόλπα  εξωτικά ,και  τον παρέσυρε ενα  ξημέρωμα 
μακριά  απο  Θεό και  κηρύγματα, στο  ερωτικό της  κρεββάτι 
η  αγκαλιά της  φλόγωση  της  ψυχής  του το  ημέρωμα 
ειχε  κάτι  το υπεροπτικό ,και  ατίθασο  σαν  άγριο  α
τι....!!

Έγινε  η μικρή  Αγία του, θεϊκός το  κορμί  της  παράδεισος 
λησμόνησε  το  θεο, και  την  ιεραποστολή 
μα  όσο  τη  μοιραζόταν με  άλλους ,ήταν  μια  άβυσσος 
να την  σώσει  τώρα  έπρεπε, μια καινούργια  αποστολή  ...!!!


Τις  πρόσφερε  μαλαματα ,ταξίματα, και  χρυσές  δεήσεις 
τις  μίλησε  για  το  Θεό,  την  ηθική, τον  έρωτα  
μα  η μικρή  Αγία του  ειπε ,φύγε  και  μη  γυρίσεις  !
εγώ  θα  μείνω  εδω ,πόρνη στις  όχθες  του  Αχέροντα...!!


Στις  Ινδονησίας  τους  τροπικούς ,η  μοίρα  ποτε  δεν  αλλάζει 
θα  χρειαστούν του  είπε  αιώνες  ,οι θεοί  να κάνουν  την  πόρνη  Αγία
θα  σβήσει  η  αγάπη  σου  αργά, σαν σταλακτίτης  που  στάζει
θα  βρεις  άλλη  ερωμένη,  άλλο Θεό και  αλλη    Παναγία...!!!


Γνώρισα  ενα ιεραπόστολο, που  άθεος  αυτοκτόνησε 
στη  μακρινή  Ινδονησία , εκει  που  τα κορίτσια πουλούν  για  εταίρες
την  μικρή  Αγία  του,  ως  το  τέλος  δεν  λησμόνησε  

τον  συλλογίζομαι  συχνά,  ετούτες  τις  στέρνες  μου  ήμερες....!!

Ο ΒΟΡΙΟΣ ΠΟΛΟΣ

Να κινήσω  απο  μικρός  ήθελα, για  του  Βορίου  πόλου  τα  σύνορα για  τους  λευκούς  πάγους τη  νηνεμία  της σιωπής   ,το  ψυχός ,ήθελα  να  παω  ήμουν  νεος ,κι  όλο  έλεγα  θα  φύγω  σήμερα ,μα  ξέμεινα  εδω παρηγόρια μου  ετούτος  ο  στίχος...!!!

Σαν  ζύγωνε  η  στιγμή  να  φύγω, όλο  αναβάλλονταν για  αύριο
έλεγα  δε  θα  λιώσουν  οι  πάγοι, θα  χει  και  αύριο  χιονοθύελλες
ετσι  φεύγαν  τα  χρόνια, και  το  μέλλον  θλιβερό και  μακάβριο
σκόρπιζαν λίγο, λίγο, του  ταξιδιού  μου  οι  χίμαιρες....!!!

Με  παγοθραυστικό  δεν  έσκισα, του  β. πόλου  τους παγετώνες
δεν  κυνήγησα, πολικές  αρκούδες ,δεν κάρφωσα  την  παντιέρα
εκει  που  δεν  πήγε πότε  άλλος  άνθρωπος, εδω  και  αιώνες 
δεν  ναυαγησα σε  παγόβουνο, σε  κατάλευκη  πάνω  ξέρα....!!!

Με κράταγε  δέσμιο  της, ετούτη  η  καυτή τροπική  πεδιάδα 
το  θερμό  σου  σώμα, και  οι  προσευχές  της  μάνας  μου  για  λογική
στα  όνειρα  μου  τωρα  πια,  τους  πάγους  μονο  ξανάδα  

η  ζωή  μου  μαυροπίνακας,  και  αριθμητική....!!!!!