Μοιρολόι απο τις μάνες όλου του κόσμου,στις Άννα Φρανκ το μνήμα ,τωρα που σιώπησε ο πόλεμος ,και μετράμε ερείπια και σημάδια,έφυγες κι εσυ το ημερολόγιο σου ειρήνης ποιημα
και έσβησαν τωρα οι μηχανές, απ τον αρμάτων τα <κοπάδια>.
Απο ακρη σε ακρη,σκελετοί ζωντανοί με μάτια βουρκωμένα
στα δώδεκα μισεψες απο τη ζωή, και απο ενα τρελό ιμπεριαλισμό
το πνεύμα της νιότης σου τριγυρνά,στα χαλάσματα τα ερειπωμένα
πως μικρη μου Αννα Φρανκ ,ν αντέξεις τόσο παραλογισμό..!!
Τόσα και τοσα σύρματα ,και αστέρια καρφωμένα στο στηθος
ψηλές καμινάδες σου γνεφουν ,και καπνίζουν τρομακτικά
οι θρησκείες γιναν έγκλημα, και η καταγωγή σου θανατηφόρος λίθος μα ειναι τα ματια σου ,που με κοιτούν απλανή και γλυκά.
Τα τραίνα ξεκίναγαν, σκληρά τατουάζ και στιγματισμός
το ονομα σου τωρα αριθμός ,το Αννα ανθός που χει πια μαραθει
εργα καταναγκαστικά ,πείνα, αρρώστια και λιμός
μα το ημερολόγιο ,η μνημη ,και η αθωότητα σου ,ποτε δε θα χαθεί...!!!
Στων αρμάτων της ερπύστριες ,εριξες το παιδικό σου ημερολόγιο
σιδερένιες χτυπούσαν καρδιες,και γάζωναν ήρωες σε τοίχους
στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, καταγραφόταν ενα μαρτυρολόγιο,που τέλειωνε με θανάτου παντα ήχους...!!!!
Τωρα που εγινες ιερη φωτογραφια,και αγια της ειρηνης
τωρα που αλαζουν τροπο οι πολεμοι, μα τον ολεθρο παντα σκορπιζουν ,δωσμου την παιδικοτιτα σου , απο εκει που εισαι και το νεκταρ που πινεις ,για να μπορουν εγω,και ολοι οι ανθρωποι ακομη να ελπιζουν....!!!!
08/03/11
και έσβησαν τωρα οι μηχανές, απ τον αρμάτων τα <κοπάδια>.
Απο ακρη σε ακρη,σκελετοί ζωντανοί με μάτια βουρκωμένα
στα δώδεκα μισεψες απο τη ζωή, και απο ενα τρελό ιμπεριαλισμό
το πνεύμα της νιότης σου τριγυρνά,στα χαλάσματα τα ερειπωμένα
πως μικρη μου Αννα Φρανκ ,ν αντέξεις τόσο παραλογισμό..!!
Τόσα και τοσα σύρματα ,και αστέρια καρφωμένα στο στηθος
ψηλές καμινάδες σου γνεφουν ,και καπνίζουν τρομακτικά
οι θρησκείες γιναν έγκλημα, και η καταγωγή σου θανατηφόρος λίθος μα ειναι τα ματια σου ,που με κοιτούν απλανή και γλυκά.
Τα τραίνα ξεκίναγαν, σκληρά τατουάζ και στιγματισμός
το ονομα σου τωρα αριθμός ,το Αννα ανθός που χει πια μαραθει
εργα καταναγκαστικά ,πείνα, αρρώστια και λιμός
μα το ημερολόγιο ,η μνημη ,και η αθωότητα σου ,ποτε δε θα χαθεί...!!!
Στων αρμάτων της ερπύστριες ,εριξες το παιδικό σου ημερολόγιο
σιδερένιες χτυπούσαν καρδιες,και γάζωναν ήρωες σε τοίχους
στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, καταγραφόταν ενα μαρτυρολόγιο,που τέλειωνε με θανάτου παντα ήχους...!!!!
Τωρα που εγινες ιερη φωτογραφια,και αγια της ειρηνης
τωρα που αλαζουν τροπο οι πολεμοι, μα τον ολεθρο παντα σκορπιζουν ,δωσμου την παιδικοτιτα σου , απο εκει που εισαι και το νεκταρ που πινεις ,για να μπορουν εγω,και ολοι οι ανθρωποι ακομη να ελπιζουν....!!!!
08/03/11
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου