Όνειρο

Έπλασα μέσα στο όνειρο λίγο-λίγο τη μορφή σου και ένιωσα να με αγκαλιάζεις με την αφή σου..

είδα ξανά τα μάτια σου να γνεφουν, σαγαπώ και ξύπνησα αλλιώτικα με αναφιλητό...

και μες στων σκοτάδιων τα πλάτη και Τα μήκη ένιωσα το σώμα σου ακόμη πως Μου Ανήκει..

Μα ήταν το όνειρο ξανά και πάλι μία πλάνη γεννήθηκε στη σκέψη μου και εκεί θέ να πεθάνει..!

Η Πτώση..

Άγγελοι σε πτώση διάβολοι σε άνοδο, άραγε πώς θα ζήσουν τόσοι σε ένα μέλλον μακάβριο..

ο Θεός κοιτάζει κυνικά, αναίσθητος από ουρανούς, Οι πόλεμοι κυλούν ηρωικά με αρχηγούς ελεεινόυς..! 

οι έρωτες, θα ανάβουν θα σβήνουν, σε σώματα που έχασαν την πίστη.. Τις αμαρτίες πώς να ξεπλύνουν..?

11 08 05.

Η ΨΥΧΉ ΜΟΥ

Η ψυχή μου κατάτρώγεται στην καθημερινή ασυδοσία, αμβλύνεται στη ρουτίνιασμενη  μοίρα... εξαϋλώνεται στα καθημερινά εργοτάξια του έρωτα.. κατάπλακώνεται με τσιμέντα Αναισθητης  θρασύτητας από πλανάται από εκδιδόμενες υποκριτικές παρθένες... καίγεται από αγάπες πυρομανής ευτέλειας... η ψυχή μου όμως είναι ολόλευκη ακόμη κάτι  στα βάθη της δεν μπορεί να μολευφτει, κάτι ακόμη εκεί είναι από φως...!

Η προσμονή.

Να με προσμένεις πάντοτε σε εκείνη την ξέρα με σκουριασμένη στενή κίτρινη Βέρα..

Να είσαι τα βράδια γυμνή μακρυμαλλούσα τις άκρες των μαλλιών σου που άλλοτε φιλούσα.. 

Να δίνεις στα σύννεφα πνοή από πόνο και στη φαντασία σου να παλιωνω..

Να Με μισείς που θα με σε άλλα βάθη σε άλλες αβύσσους σε γυναικών η θανάτων κλειστούς παραδείσους..