TΣΕΡΝΟΜΠΙΛ ΦΟΥΚΟΣΙΜΑ
Τα λουλούδια του Τσερνομπίλ ακόμη μυρίζουν ,πυρηνικό δηλητήριο
Τόσα χρόνια μετά τσιμέντο ,και μπετον,και ραδιενεργές γενέσεις
Μολυσμένος τόπος στάζει ακόμη, αρρώστιας αποστακτηριο
Μάτια που σκοτεινιασαν,και δεν είδαν ποτέ ηλιόφωτες δύσεις…!
Τα βλαστάρια ακόμη ατροφικά σβήνουν, και οι θάλασσες άδειες
Τα μωρά τερατα,και οι μανές , λυπημένα μαραμένες
Τα βράδια στον ορίζοντα, βλέπεις ραδιενεργές ανταύγειες
Και οι κοπέλες από ρατσισμό ,μοναχές και παρθένες…!!!
Τα πουλιά μίσεψαν, και σαύρες λιάζονται σε ρωγμές αντιδραστήρων
Ένας τσιμεντένιος τάφος, που κάποτε θα εκραγεί
Χεριά που επαιτούν για υγεία, ανθρώπων αναπήρων
Που ζησανε την κόλαση , και προσμένουν άνοιξης αυγή…!!
Από τότε που το αόρατο νέφος, ραδιενεργή βροχή τη γη πότισε
Ετουτη τη γη των παππούδων μας,που δεν την σεβαστήκαμε
Ο άνθρωπος για το μέλλον του, τη λογική δε ρώτησε
Πίσω από τον πλούτο ,και το συμφέρον ανόητα κρυφτήκαμε.
Τόση ραδιενέργεια σάμπως να θόλωσε, την οικολογική μας θέληση
Σάμπως να θάψαμε με το μπετόν, την ιδία μας την συνείδηση
Στο κάλεσμα σου παιδιά θισιασαμε,στο όνομα σου εξέλιξη
Και ο όλεθρος μας θα έχει αυτοκαταστροφική εξήγηση…!
Και τώρα η Φουκουσίμα ,σαν μια στερνή προειδοποίηση
Ένα σήμαντρο για επιστροφη,στο σεβασμό της φύσης
Να ζήσουμε πρωτόγονα, και δίχως επιστημονοποιηση
Στα παιδιά μας το μαύρο κληροδοτιμα,και εσύ να μην αφήσεις…!!!
17/04/11
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου