Ο ΧΑΛΚΙΝΟΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ

Ήταν ενα  μικρο χάλκινο στρατιωτακι, είχε γίνει λέγαν  τα παιδιά  απο λιωμενες σφαίρες παλιές !  σφαιρες που κάποιοι πέταξαν της βρήκαν  αλοι  και τις έλιωσαν , και να ένα στρατιωτακι με όλες τις  λεπτομέρειες.  το στρατιωτακι  πολεμαγε  χρόνια τώρα  σε πολέμους που κάναν τα παιδιά είχε  σκοτώσει πολλα  άλλα στρατιωτακια  ήταν  ένας χάλκινος ήρωας ,με το όπλο του καλογυαλισμενο και την ξιφολόγχη του  να  αστράφτει ! . Είχε δώσει το  χάλκινο  αίμα του σε  κάθε πόλεμο  στον πλανήτη και το  είχαν τιμήσει με πολλα παράσημα  ειχε όμως  ενα μικρο μυστικό ,είχε κουραστεί  από τους πολλούς  πολέμους,  και  δεν πίστευε  πια σε αυτούς.   Δεν μπορούσε  να καταλάβει  με το φτωχό του  το μυαλό το νόημα τους ,και την χαρά που έβρισκαν σε αυτούς τα παιδιά ,οταν  σκότωνε και το  έκανε συχνά είχε ενα αγκάθι στην καρδία ,άλλα τι  να γίνει στρατιωτακι  ήταν!!! έτσι γεννήθηκε  και για αυτό τον έφτιαξαν.... Μια  ήμερα βρήκε στον δρόμο  του μια πανέμορφη νεραιδομαγισα της θάλασσας, είχε  βγει  στην  ακρογιάλια  και  χτένιζε  τα ξανθά της  μαλλιά την κοίταξε με θαυμασμό και δέος ήταν σαν να κατέβηκαν τα  άστρα  στη γη ,σα να είδε την γέννηση του  κόσμου  η μικρή χάλκινη καρδία του  άρχισε να χτύπα σαν πολυβόλο !!  Στάθηκε μπροστά  της και εκείνη του χαμογέλασε γλυκά  και  του  είπε ,όμορφε μου  στρατιωτη αν βαλεις μια σφαιρα στο όπλο σου και τη ριξεις στην καρδία  μου τοτε σου υποσχομε οτι  θα  σταματησουν  οι πολεμοι ολης της γης, το αίμα το δικο μου  θα ειναι το αντιτιμο στην ληξη των  πολεμων !!! Ο χαλκινος στρατιωτης επεσε  σε βαθια συλογη  το λιγο του μυαλουδακι  ήταν σε αδιναμια  να  αποφασισει, ειχε  κουραστει  να  πολεμα  και οι πολεμοι ηταν σιγουρα  κατι  κακο !!!  Η καρδια  του ομως  φτεροκοπουσε και  ενιωσε για πρωτη και  τελευταια φορα  τον  ερωτα ! αφου σκευτηκε  πολυ μεχρι  που  αρχισε  να βραδιαζει,  εβγαλε μια χαλκινη σφαιρα την  εβαλε  στο χαλκινο  οπλο του ,και πυροβολισε την  νεραιδα στην  καρδια . Εκεινη του  χαμογελασε και πριν ξεψυχησει του  ειπε εκανες το  σωστο, για  το μονο που λυπαμαι ειναι οτι θα  μπορουσα να σε εχω  αγαπησει και  εγω, θα  εδινα πνοη  στην  κρυα  σου μεταλικη  καρδια !..Καυτα  δακρια  αρχισαν να τρεχουν  απο  τα ματια του  στρατιωτη για  πρωτη  φορα ....!!!Απο  τοτε  περασαν πολλα  χρονια,μερες  και  νυχτες  πολλες οι  πολεμοι  δεν σταματισαν στον  κοσμο οπως  του ειχε υποσχεθει  η  νεραιδα ,ματαια ο  στρατιωτης,γυρναγε ολη τη γη με  την  ελπιδα  να  δει την ειρηνη  η  βια  και το  μισος  μεγαλωναν  συνεχως.Σκευτοταν τοτε  οτι  του  ειχε  πει ψεματα ,και με θλιψη εκλαιγε τα  βραδια, και  αφου  εκλαψε  μερονυχτα  ολοκληρα και  τα  δακρια  του  γιναν ενας ποταμος  τοτε  μονο  καταλαβε με το  λιγο μυαλό του, ! πως  κανενας πολεμος  δεν  σταματα  με αιμα  καμια ειρηνη  δεν  μπορει  να  ερθει  με  θανατο .Λενε πως  πανω  στα  πεδια  των μαχων εδω  και  χρονια  φυτρωνουν κοκκινες  ανεμωνες  τοσο κοκκινες,που ειναι  σαν  σταλες αιματος.!  Ειναι  λενε η  ψυχη  της  νεραιδας που  μεταφερει  στον  παραδεισο τους  αδικοσκοτωμενους....Οσο  για  τον μικρο χαλκινο  στρατιωτη  λενε  πως δεν  ξαναπολεμισε ποτε  πια, τον  βασανιζε η χαμενη  αγαπη  και ο  πονος της ,και μια νυχτια  πηδιξε μεσα σε  μια δεξαμενη με καυστικο οξι , ελιωσε  αμεσως, μοναχα η καρδια του δεν  ελιωσε  γρηγορα  φαινετε κουβαλουσε τοσο πονο  μεσα  της που  δυσκολεύτηκε λιγο να  παει στην  αγκαλια  του θεου...!!!!!  15/01/11.ΜΙΚΡΟΣ ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ.                            ΑΡΓΥΡΗΣ.   ΛΑΡΙΣΣΑ.