Στις παράλιες του νησιού της Αφροδίτης ,αχνοξυμερωνει η αυγη στις δυο σημαίες στο απέναντι βουνό ,και η ματια σε βλέφαρα ηλικιωμένων ακόμη βουρκώνει για το χερι του Αττιλα το μαυρο και σκοτεινό ..!
Οι Ναοι ειναι ακομη γκρεμισμενοι ,και τα μνημεία πάλιωσαν οι ήρωες πεταξαν ,σε αιθέρια ύψη αυτοφωτισμενοι ,μα τα χερια και οι αγκαλιές συγγενών ερήμωσαν ,ηρωες που φυγαν απο της ζωης το νερο διψασμένοι...!!!!
Χρονια μετα την προδοσία δικτατόρων ,και πατριδοπουλιμενων ,που καναν το πραξικόπημα της εισβολής η αφορμή ,χρονια τωρα κρύβονται απο της λίστες των μαύρων κείμενων με την προδοσια τους ηρθαν ,τρομος ,δυστυχία και λιμοί...!!!
Ο Αττιλας σαν μαυρο σύννεφο ,εκανε θανατου απόβαση οι στρατηγοί ανίκανοι,γύρισαν τα πλοια πισω έλειψε ο ηγέτης ο ισχυρός ,να λάβει εθνοσωτήρια αποφαση ,με ποια φλογα καρδιας ,διχως ηγεσία ,πως να πολεμήσω .....?????
Το μαυρο φως τον ήλιο έκρυψε ,και η λεξη αγνοούμενος στα χείλη φωτογραφίες ασπρόμαυρες ,σε χερια πρόωρα γερασμενα ,Δεν ξεχνω τη στερνη αγωνια ,και ενος παπα το ματωμενο πετραχήλι ,αγνοούμενοι σε ταφους ομαδικούς ,κορμια τοσο βασανισμένα ....!
Μα η λήθη του χρόνου αυτη ,που τα παντα σαν ομιχλη σκεπαζει πετρωσε τη μνημη ,και ο νεοπλουτισμος αρωστια της ιστοριας οτι ξεχναμε σβηνεται , και ο χρυσος τωρα μας εξουσιαζει ,λυσμονιμενων ηρωων ματια μας κοιτουν με βλεμα αποριας.....!!
01/11/10.
Οι Ναοι ειναι ακομη γκρεμισμενοι ,και τα μνημεία πάλιωσαν οι ήρωες πεταξαν ,σε αιθέρια ύψη αυτοφωτισμενοι ,μα τα χερια και οι αγκαλιές συγγενών ερήμωσαν ,ηρωες που φυγαν απο της ζωης το νερο διψασμένοι...!!!!
Χρονια μετα την προδοσία δικτατόρων ,και πατριδοπουλιμενων ,που καναν το πραξικόπημα της εισβολής η αφορμή ,χρονια τωρα κρύβονται απο της λίστες των μαύρων κείμενων με την προδοσια τους ηρθαν ,τρομος ,δυστυχία και λιμοί...!!!
Ο Αττιλας σαν μαυρο σύννεφο ,εκανε θανατου απόβαση οι στρατηγοί ανίκανοι,γύρισαν τα πλοια πισω έλειψε ο ηγέτης ο ισχυρός ,να λάβει εθνοσωτήρια αποφαση ,με ποια φλογα καρδιας ,διχως ηγεσία ,πως να πολεμήσω .....?????
Το μαυρο φως τον ήλιο έκρυψε ,και η λεξη αγνοούμενος στα χείλη φωτογραφίες ασπρόμαυρες ,σε χερια πρόωρα γερασμενα ,Δεν ξεχνω τη στερνη αγωνια ,και ενος παπα το ματωμενο πετραχήλι ,αγνοούμενοι σε ταφους ομαδικούς ,κορμια τοσο βασανισμένα ....!
Μα η λήθη του χρόνου αυτη ,που τα παντα σαν ομιχλη σκεπαζει πετρωσε τη μνημη ,και ο νεοπλουτισμος αρωστια της ιστοριας οτι ξεχναμε σβηνεται , και ο χρυσος τωρα μας εξουσιαζει ,λυσμονιμενων ηρωων ματια μας κοιτουν με βλεμα αποριας.....!!
01/11/10.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου