- Πως είδε κίτρινο τον Χριστό στα μάτια του ο Γκογκέν ,πως ο Πικάσο έφτιαξε τον πόλεμο σαν την Γκουερνικα ,ποσα μεγάλα ολοκαυτώματα τις σκέψεις μας θα καιν ,πως η τέχνη τον πόλεμο παλεύει μα δε νικα ....!!!
Ακόμη αντηχεί, του Μουνκ εκείνη η κραυγή σαν τις Χιροσίμα των παιδιών ,του Ναγκασάκι λιωμένων σωμάτων πως να είναι ο εφιάλτης , σαν του Τέρνερ τη λυκαυγη σαν του Ιερώνυμο Μπος την κόλαση οραματικών θαυμάτων.....!!
Πως φανταστικέ ο Σαγκάλ τον βιολιστή στη στέγη ποιος σε στρατόπεδα συγκέντρωσης ,έκαιγε παιδικά παιχνίδια, πόσοι άνηκαν στου Σιντλερ τη λιστα της Ζωής , ποιος Θεός διαλέγει και η τέχνη δε μας εξυψώνει ,ολα μοιάζουν βάρβαρα και ίδια...
Ποσό μεσα μου κουβαλώ και εγω ,τις μαύρες ζωγραφιές του Γκόγια όπως δε ξεχνώ τις Κύπρου , τα πορφυρά φεγγάρια θάνατοι που δε σβήνουν , με επισήμων ευχολόγια ,του κόσμου η ισορροπία πια ρευστή ,με πυρηνικά μανιτάρια....!!!!
Πως η Δευτέρα παρουσία του Μιχαήλ Άγγελου μας θυμίζει της αμαρτίες της ανθρωπότητας , το μαύρο κολαστήριο , μα ας αφήσουμε το ηλιοτρόπιο του Βαν κογκ στο φως να ανθίζει ας εξαργυρώσουμε ,της ειρήνης ,και της αγάπης το εισιτήριο....!!!!
Αργυρής 17 09 10.
